Stereolitografia (SLA) to proces wytwarzania przyrostowego, który należy do rodziny fotopolimeryzacji . Znany również jako druk 3D z żywicy , istnieją trzy główne technologie drukowania 3D związane z polimeryzacją: SLA, DLP i LCD. Wszystkie trzy technologie wykorzystują źródło światła do utwardzania fotopolimeru, ale z następującymi różnicami:

Stereolitografia (SLA) wykorzystuje lasery UV jako źródło światła do selektywnego utwardzania żywicy polimerowej.

  • Cyfrowe przetwarzanie światła (DLP) wykorzystuje projektor cyfrowy jako źródło światła UV do utwardzania warstwy żywicy.

  • Wyświetlacz ciekłokrystaliczny (LCD) wykorzystuje moduł wyświetlacza LCD do wyświetlania określonych wzorów świetlnych.

SLA jest jedną z najczęściej stosowanych technologii fotopolimeryzacji . Służy do tworzenia obiektów poprzez selektywne utwardzanie żywicy polimerowej, warstwa po warstwie, za pomocą wiązki lasera ultrafioletowego (UV). Materiały stosowane w SLA to światłoczułe polimery termoutwardzalne, które występują w postaci płynnej.

Opatentowana w 1986 roku, SLA była pierwszą technologią druku 3D. Nawet dzisiaj SLA jest nadal najbardziej opłacalną technologią druku 3D dostępną, gdy potrzebne są części o bardzo wysokiej dokładności lub gładkim wykończeniu powierzchni. Najlepsze rezultaty osiąga się, gdy projektant wykorzystuje zalety i ograniczenia procesu produkcyjnego.

 

Jak działa stereolitografia?

  1. Drukowanie 3D SLA polega na umieszczeniu platformy roboczej w zbiorniku ciekłego fotopolimeru, w odległości jednej wysokości warstwy dla powierzchni cieczy.

  2. Kolejną warstwę tworzy laser UV poprzez selektywne utwardzanie i krzepnięcie żywicy fotopolimerowej.

  3. Podczas krzepnięcia części procesu fotopolimeryzacji monomerowe łańcuchy węglowe, które tworzą płynną żywicę, są aktywowane światłem lasera UV i stają się stałe, tworząc między sobą silne, nierozerwalne wiązania.

  4. Wiązka lasera jest ogniskowana po określonej ścieżce za pomocą zestawu luster, zwanych galvos. Skanowany jest cały obszar przekroju modelu, dzięki czemu wyprodukowana część jest w pełni solidna.

  5. Po wydrukowaniu część jest nie w pełni utwardzona. Wymaga dalszej obróbki w świetle UV, jeśli wymagane są bardzo wysokie właściwości mechaniczne i termiczne.

Proces fotopolimeryzacji jest nieodwracalny i nie ma możliwości przekształcenia części SLA z powrotem do postaci płynnej. Podgrzanie tych części SLA spowoduje ich spalenie zamiast stopienia. Dzieje się tak, ponieważ materiały wytwarzane z SLA są wykonane z polimerów termoutwardzalnych, w przeciwieństwie do tworzyw termoplastycznych, które wykorzystuje modelowanie osadzania stopionego (FDM).

 

Schemat drukarki SLA

 

Orientacja części SLA dla drukarki od góry do dołu i od dołu do góry.

Szukasz doświadczonej firmy w druku 3D?

3DTechnology

Z nami każdy projekt Ci wyjdzie!